Αδελφοποίηση

Η ιδέα των αδελφοποιήσεων γεννήθηκε μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και έχει συμβάλει ουσιαστικά στην οικοδόμηση της Ευρώπης. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού έχει επιτρέψει σε χιλιάδες ευρωπαίους μέσα από τη διαδικασία αυτή,να γνωστοποιηθούν τα ήθη, τα έθιμα τους και να ανταλλάσουν απόψεις, καλλιτεχνικές και πολιτιστικές εμπειρίες.

Με στόχο να προστατευθεί η Ευρώπη από έναν αδελφοκτόνο πόλεμο στο μέλλον, έπρεπε πλέον οι πληθυσμοί, που μέχρι τότε ήταν χωρισμένοι από εθνικές αντιπαλότητες, να έλθουν πιο κοντά και η φιλία να πάρει τη θέση του μίσους και των προκαταλήψεων.

Χρειάζονταν μεγάλη αισιοδοξία και προσπάθεια στη μεταπολεμική Ευρώπη για να εμψυχωθούν και να πεισθούν οι κουρασμένοι και τραυματισμένοι πολίτες ότι μπορούν να είναι φίλοι και όχι εχθροί. Το 1951, οι 50 δήμαρχοι που ίδρυσαν το Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Δήμων (το οποίο και στη συνέχεια έγινε το Συμβούλιο Δήμων και Περιφερειών της Ευρώπης – CCRE), ήξεραν πολύ καλά ότι η Ευρώπη δεν θα μπορούσε να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες εάν δεν ένωνε όλες τις δυνάμεις που διέθετε. Έτσι, γεννιέται μια νέα μορφή σχέσεων μεταξύ των δήμων και κοινοτήτων. Η έννοια της Ευρώπης των αδελφοποιημένων πολιτών.

Στην Ελλάδα, ο θεσμός των αδελφοποιήσεων λειτούργησε για πολλά χρόνια άτυπα, με αποτέλεσμα να είμαστε ακόμα αρκετά πίσω σε σχέση με τους εταίρους μας της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.

Τις πιο πολλές φορές οι αδελφοποιήσεις αυτές περιορίστηκαν στην ανταλλαγή επισκέψεων των αιρετών και σε ανταλλαγές εκδηλώσεων πολιτιστικού περιεχομένου. Χωρίς να υποτιμάμε τα αποτελέσματα παλαιοτέρων προσπαθειών, πρέπει να τονίσουμε ότι σε καμία περίπτωση δεν έχουμε εξαντλήσει τα περιθώρια που δίνει ο θεσμός των αδελφοποιήσεων.

Η « αδελφοποίηση» είναι μια συνάντηση μεταξύ δύο ή περισσοτέρων δήμων για να ενεργούν από κοινού με μία ευρωπαϊκή προοπτική, αντιμετωπίζοντας διάφορα προβλήματα και δημιουργώντας όλο και πιο πολύ φιλικούς δεσμούς ανάμεσά τους. Μέσα από τις αδελφοποιήσεις, οι δήμοι πρέπει να βλέπουν τις δυνατότητες για τη δημιουργία της Ενωμένης Ευρώπης, της Ευρώπης των πολιτών με ίδιους οραματισμούς , ανησυχίες και ενδιαφέροντα.

Ως συμβολική πράξη,οι αδελφοποιήσεις είναι μοναδικές ευκαιρίες για ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των λαών και για στενές συναναστροφές που τους επιτρέπουν να συνειδητοποιήσουν ότι οι ομοιότητές τους είναι περισσότερες από τις διαφορές τους.

Ως πράξη πολιτική, οι αδελφοποιήσεις πρέπει να ευαισθητοποιούν τους πολίτες ως προς την αναγκαιότητα της οικοδόμησης της Ενωμένης Ευρώπης και να υπογραμμίζουν την αλληλοεξάρτηση των λαών όσο αφορά την κοινή τους τύχη, καθόσον σήμερα, η φύση και το μέγεθος των διαφόρων προβλημάτων ξεπερνά πια το καθιερωμένο εθνικό κράτος.
Η ανάπτυξη της τοπικής αυτονομίας, οι τοπικές πρωτοβουλίες στον εργασιακό χώρο, η προστασία του περιβάλλοντος, η πολιτιστική κληρονομιά, ο αγώνας εναντίον του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, όλα αυτά είναι θέματα πάνω στα οποία οι διαφορετικοί λαοί μπορούν να ανταλλάξουν απόψεις και να προτείνουν λύσεις.

Η επιλογή των εταίρων γίνεται σύμφωνα με τον πληθυσμό, την γεωγραφική, ιστορική, πολιτιστική, κοινωνικο-οικονομική ομοιότητα.
Οι αδελφοποιήσεις επιτρέπουν στους πολίτες να συναντηθούν και να μάθουν ο ένας για τον άλλο καί να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους από την ποικιλομορφία τους.

Αυτοί οι δεσμοί συμβάλλουν κατ’ αυτόν τον τρόπο στην αφύπνηση μιας κοινής ταυτότητας και αίσθησης «του ανήκω κάπου» με την ικανότητα να είναι ανοικτά και δημιουργικά καθώς και στην ανάπτυξη της ιδιότητας του Ευρωπαίου πολίτη που θα βασίζεται στις αξίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της ανεκτικότητας και του ανοικτού διαλόγου.

Αδελφοποιήσεις που έχουν γίνει με τον Δήμο της Αγίας Παρασκευής είναι οι εξής:

Με το Saint- Brieuc Γαλλίας {Μάιος 1992 στην Αγία Παρασκευή } για απόκτηση εμπειριών και τεχνογνωσίας, με Γκρότσκα Σερβίας {Μάιος 1994 στην Αγία Παρασκευή} σε επίπεδο κοινωνικής προσέγγισης, βοήθειας και φιλοξενίας, με Γεροσκήπου Κύπρου {Μάιος 1998 στην Αγία Παρασκευή} για πολιτικούς λόγους λόγω κυπριακού ζητήματος.