ΟΧΙ άλλη ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ στην περιοχή μας
ΑΝΟΙΧΤΑ και ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΚΙΝΚ
Ο ΣΕΔΑΠ στηρίζει την κινητοποίηση των κατοίκων, φορέων, και δημοτικών κινήσεων, με αίτημα να ανακληθεί η ιδιωτικοποίηση των πάρκινγκ στο σταθμό του μετρό Δουκίσσης Πλακεντίας αλλά και στο σταθμό Χαλανδρίου. Κάτοικοι και φορείς αντιστέκονται στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση των μετακινήσεών μας, που έρχεται μετά τις μπάρες και το ηλεκτρονικό εισιτήριο στα μέσα μεταφοράς να επιβαρύνει τα λαϊκά στρώματα, τα οποία κατά βάση χρησιμοποιούν τα μαζικά μέσα μεταφοράς.
«Η κατασκευή των μεγάλων έργων (ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ-ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ), παρά την βελτίωση της καθημερινότητάς μας, έχει συνεπιφέρει μια σημαντική κλιματική αλλαγή και επιβάρυνση του περιβάλλοντος με επιβλαβείς και καρκινογόνους ρύπους», τονίζει ο Περιβαλλοντικός Πολιτιστικός Σύλλογος Κοντοπεύκου- Παραδείσου- Πευκακίων.
Η περιοχή του μετρό της Δουκίσσης Πλακεντίας, ειδικά, έχει την εικόνα ενός λεηλατημένου τοπίου τσιμεντούπολης, αφού έχει ήδη υποστεί τεράστια αλλοίωση μετά την κατασκευή της Αττικής Οδού και των πολλαπλών εισόδων-εξόδων, της περιφερειακής, των διοδίων, του τεράστιου κομβικού σταθμού μετρό και προαστιακού καθώς και του αμαξοστασίου. Θα μπορεί πλέον να χαρακτηρίζεται αν περάσει κι αυτό, η περιοχή του τσιμέντου και της μπάρας!Δεν θέλει και πολλά κανείς για να σκεφθεί πως το μέτρο της «Αττικό Μετρό» είναι προφανέστατα αντικοινωνικό, αντιλαϊκό και λειτουργεί κατά της χρήσης του δημόσιου μεταφορικού μέσου. Είναι χαρακτηριστικό πως σύμφωνα με τον τιμοκατάλογο, ένας εργαζόμενος για να μπορέσει να σταθμεύσει 22 ημέρες το μήνα για να πάει στη δουλειά του, χρειάζεται 132 ευρώ, κάτι που καθιστά τη χρήση του μετρόασύμφορη.
Αυτό το νέο μέτρο αποκλεισμού είναι λογικό να λειτουργήσει αποτρεπτικά σε σχέση με τη χρήση των μέσων μεταφοράς για αρκετό κόσμο, που μάλλον θα προτιμήσει να πάρει το αυτοκίνητο στη δουλειά (αφού δε θα συμφέρει οικονομικά πλέον το μετρό), εντείνοντας το κυκλοφοριακό χάος στη μητρόπολη με την αντίστοιχη περιβαλλοντική ρύπανση. Επιπλέον, θα πολλαπλασιάσει την κυκλοφοριακή επιβάρυνση στους γύρω από το μετρό τοπικούς δρόμους κατοικημένων περιοχών κάνοντας μια δωρεάν θέση στάθμευσης πολύτιμη και χρονοβόρα υπόθεση, με άμεση συνέπεια την αύξηση της παράνομης στάθμευσης και των αντίστοιχων προστίμων για τους οδηγούς, όπως σημειώνει και ο Περιβαλλοντικός – Πολιτιστικός Σύλλογος Κοντόπευκου – Πευκακίων Αγίας Παρασκευής, πως «ο ήδη βεβαρυμένος κυκλοφοριακός φόρτος στην περιοχή, λόγω της στάθμευσης καθημερινά εκατοντάδων αυτοκινήτων επιβατών του μετρό, θα επιδεινωθεί δραματικά».
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
Αστικές συγκοινωνίες προς όλους,συχνές -αξιόπιστες-ταχύτατες από την γειτονιά κατοικίας που μένει ο καθένας προς το ΜΕΤΡΟ, ώστε να μην έχει κανείς την ανάγκη να πάρει το ΙΧ ως τον κάθε σταθμό ΜΕΤΡΟ.
ΑΝΟΙΧΤΑ και ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΚΙΝΚ στους σταθμούς του ΜΕΤΡΟ, ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση των Δημόσιων χώρων στάθμευσης.
Να μην κτιστεί το παρκινκ της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, στην ήδη βεβαρυμμένη περιβαλλοντικά περιοχή , αλλά να αναζητηθεί η αξιοποίηση άλλου κτίσματος από την αναξιοποίητη περιουσία του Δημοσίου.
Μόνιμη & σταθερή εργασία – μονιμοποίηση των συμβασιούχων
Συλλαλητήριο στις 12 Φλεβάρη, 6:00 το απόγευμα, πλατεία Κλαυθμώνος
Η κυβέρνηση, με την πολιτική της και συνεχίζοντας την στρατηγική που ακολουθείται όλα τα χρόνια, δημιουργεί για χιλιάδες συμβασιούχους ένα καθεστώς ομηρίας και ανασφάλειας, γιατί, ενόψει των εθνικών εκλογών, εκτιμά ότι αυτοί και οι οικογένειές τους θα αποτελέσουν την εν δυνάμει εκλογική της πελατεία.
Η κυβέρνηση, εκμεταλλεύεται τις δυσκολίες της καθημερινής επιβίωσης των εργαζομένων και τη μεγάλη ανεργία και ανακοινώνει διαγωνισμούς και προσλήψεις που -σε πολλές των περιπτώσεων- η προκήρυξή τους ή η ολοκλήρωσή τους υπερβαίνουν την κοινοβουλευτική της θητεία, θέτοντας ζήτημα “ δώσε μου ψήφο για να διοριστείς στο Δημόσιο!"
Στο πλαίσιο αυτό, και με αφορμή τη συζήτηση για την Αναθεώρηση του Συντάγματος, πάρθηκε πρωτοβουλία Σωματείων, για κινητοποιήσεις, με αίτημα την αναθεώρηση του Άρθρου 103 του Συντάγματος, δηλώνουμε ότι είμαστε υπέρ της Αναθεώρησης του συγκεκριμένου άρθρου, γιατί επιβάλλεται να προβλέπεται ότι, όταν υπάρχει καταχρηστική παραβίαση των διατάξεων που ορίζουν ότι για τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Δημοσίου προσλαμβάνεται μόνιμο και όχι έκτακτο προσωπικό, να μετατρέπονται οι συμβάσεις αυτόματα σε Αορίστου Χρόνου.
Υπάρχει βέβαια και ο κίνδυνος να δημιουργηθεί κλίμα αναμονής και παραπομπής τού αιτήματος, της ΕΔΩ και ΤΩΡΑ μονιμοποίησης των χιλιάδων σημερινών συμβασιούχων, στις μετεκλογικές καλένδες και στη διαδικασία συζήτησης και ολοκλήρωσης των υπό Αναθεώρηση άρθρων του Συντάγματος. Η συζήτηση αυτή θα γίνει στην επόμενη βουλή και έτσι θα ενταχθεί ένα αίτημα ζωής και επιβίωσης χιλιάδων εργαζομένων στις προεκλογικές σκοπιμότητες των κομμάτων.
Ταυτόχρονα, υπάρχει και ο φόβος ότι η ένταξη στα αναθεωρητέα άρθρα του Συντάγματος και του Άρθρου 103, μπορεί να οδηγήσει στην επί τα χείρω Αναθεώρησή του, καθώς οι πολιτικοί συσχετισμοί σήμερα είναι αρνητικοί, και μπορεί να τεθεί επί τάπητος ακόμη και η κατάργηση της μονιμότητας και η περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στο Δημόσιο.
Το μεγάλο εμπόδιο σήμερα δεν είναι το Σύνταγμα, αλλά οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ασκούνται και οδηγούν στη συρρίκνωση του κράτους και στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση όλων των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών. Η κυβέρνηση προφασίζεται ότι υπάρχει συνταγματική απαγόρευση που δεν επιτρέπει την μετατροπή των συμβάσεων Ορισμένου Χρόνου σε Αορίστου Χρόνου. Αποκρύπτει όμως σκόπιμα ότι η ίδια συστηματικά και καταχρηστικά χρησιμοποιεί τις συμβάσεις Ορισμένου Χρόνου για την κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών που και αυτό απαγορεύει το Σύνταγμα, και μάλιστα αρκετές φορές πάνω και από το επιτρεπόμενο όριο. Για το λόγο αυτό, τα ελληνικά δικαστήρια σε πολλές περιπτώσεις δικαιώνουν συμβασιούχους και μετατρέπουν τις συμβάσεις τους σε Αορίστου Χρόνου.
Το αίτημα για μόνιμες και σταθερές εργασιακές σχέσεις δεν αφορά όμως μόνο στους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά και σε όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Δεν πρέπει να αφήσουμε τους εργοδότες να αυξάνουν τα κέρδη τους, να κρατούν σε ομηρία και ανασφάλεια τους εργαζόμενους, να τους τρομοκρατούν και να τους απολύουν χωρίς αποζημίωση, και για το λόγο αυτό παλεύουμε για την κατάργηση των συμβάσεων Ορισμένου Χρόνου για τις πάγιες ανάγκες των επιχειρήσεων και τη μετατροπή τους σε Αορίστου Χρόνου, καθώς και για την κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής εργασίας (μερική απασχόληση, ενοικιαζόμενη, εκ περιτροπής εργασία κτλ.).
Συντονίζουμε τη δράση μας με πάνω από εκατό πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια Σωματεία του δημόσιου τομέα και καλούμε όλους στο Συλλαλητήριο στις 12 Φλεβάρη, 6:00 το απόγευμα, πλατεία Κλαυθμώνος, με αιτήματα:
– άμεση, πριν από τις εκλογές, μετατροπή όλων των συμβάσεων ΙΔΟΧ, στο Δημόσιο, τα ΝΠΔΔ, τα Νοσοκομεία, τους ΟΤΑ και τα σχολεία, που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες σε ΙΔΑΧ.
– κατάργηση του θεσμού των εκτάκτων, για την κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών
– κάλυψη από δω και πέρα όλων των αναγκών του Δημοσίου με την ανοιχτή προκήρυξη των θέσεων και με διαφανείς και αξιοκρατικές διαδικασίες, για να δίνεται η δυνατότητα σε όλους όσοι επιθυμούν να συμμετέχουν στους διαγωνισμούς, για την πρόσληψή τους στο Δημόσιο.
– Αντιστεκόμαστε στις προεκλογικές σκοπιμότητες των κομμάτων και ζητάμε εδώ και τώρα να μετατραπούν όλες οι συμβάσεις Ιδιωτικού Δικαίου Ορισμένου Χρόνου (ΙΔΟΧ), που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, σε Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου (ΙΔΑΧ).
ΜΟΝΙΜΗ & ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
